มธุรดา ผู้มีความงามที่แสนหวาน

"มธุรดา"

คุณ มธุรดา ผู้มีความงามที่แสนหวาน

 มธุรดา เป็นไม้เลื้อย มีรากยึดเกาะยึดฝาบ้าน  ต้นเสา  หรือไม้ระแนงของชาย  หรือศาลานั่งเล่นได้เป็นอย่างดี

ในฤดูแล้ง เธอเป็นเพียงเถาไม้แห้งๆ เกาะผนังบ้าน เหลือแต่เถากับใบเพียงเล็กน้อย เอาไว้บำรุงชีวิตในยามที่ต้องเก็บตัวจำศีล ไม่ได้ตายจากไปง่ายๆเหมือนไม้อื่น มธุรดา มีความพอเพียงในการดำรงชีวิตเสมอ

 

   ครั้นพอฝนแรกมาถึง มธุรดา ก็ผลิดอกออกใบ ราวกับต้นไม้ในเทพนิยาย สีแดงอมแสด สะดุดตา ทั้งเป็นพวงระย้า ตามปลายยอด หากมีที่ยึดเกาะ มธุรดา จะปีนป่ายไปให้ถึงสุดยอดของสถานที่แห่งนั้น เหมือนคนมีอุดมการณ์ เมื่อใดที่มีความพ้อม และเวลาที่เหมาะสม ก็จะทะยานไปตามแรงฝัน อย่างให้ถึงที่สุด

มธุรดาแทรกความงามไปกับธรรมชาติได้ อย่างกลมกลืน เป็นตัวเสริมให้ใครต่อใครงดงามไปด้วย เป็นแรงบันดาลใจ ให้ผู้พบเห็นต้องเข้าไปชื่นชมใกล้ๆ แล้วก็จะสอบถามกันว่า ดอกอะไรนะ สวยจัง

มธุรดา ก็เป็นไปภายใต้กฎธรรมชาติ ไม่นานดอกที่เบ่งบานเต็มที่ ก็ร่วงโรย ทั้งๆที่ดอกยังมีสีสดใสไม่จืดจาง ดอกที่ผลิก่อน ก็ล่วงลงมาก่อน เพื่อเปิดโอกาสให้ดอกรุ่นใหม่ ได้มีพื้นที่แสดงความสดใสให้โลกอีกต่อๆไป เป็นหน้าที่ เป็นวินัย ที่ไม่ต้องสอน ไม่ต้องบังคับ มธุรดา เป็นแบบอย่างที่ทรงคุณค่าที่น่ายกย่อง

บางครั้งดอกก็ลงมากองโคนต้น ดูกลาดเกลื่อน บางครั้ง ก็ตกลงมาเคียงข้างกันเป็นคู่ๆ ภาพนี้ผู้เขียนไม่ได้จัดแต่งแต่ประการใด ให้รู้เถอะว่า ธรรมชาตินั้น กรุณาเสมอ ไม่ว่าเราจะอยู่ ณ ที่แห่งใด กาลเวลาใด เราจะมีเพื่อนที่เคียงข้างเราเสมอไป แม้ว่ากำลังเดินทางไปสู่จุดจบก็ตาม

 อีกไม่กี่วันเรื่องราวของ มธุรดา ก็จะจบลงอีกครั้ง สำหรับปีนี้ เมื่อฤดูฝนจากไป ราก ใบ และเถาก็จะมองเห็นว่าแห้งแล้ง เดียวดายอีกครั้ง แต่นี้ไม่ใช่ความโศกของมธุรดา เพราเธอมีความหวัง ในการรอคอย วสันตฤดูหวนกลับมาอีกครั้ง แล้วบัดนั้น ก็จะกลับเป็นมธุรดาผู้แสนงาม มีพลังอันยิ่งใหญ่อีกครั้งนั่นเอง

  จงอดทน อดกลั้น และเฝ้ารออย่างมีความหวังเสมอ เหมือน คุณ มธุรดา นะคะ

 

ขอขอบพระคุณข้อมูลดีๆ จาก คุณบุญรุ่ง ตันติราพันธ์ 

เธอชื่อ....มธุรดา  http://www.gotoknow.org/posts/504718